Laugardagur - Hundapiss á stígum Hafnarfjarðar

Langt rólegt næstum 18 km hlaup um Hafnarfjörð. Fór Setbergshringinn, þaðan upp á Holt, út á golfvöll og til baka, lykkju um Suðurgötu, Hringbraut, svo með fram sjónum og heim. Sá nokkra hlaupara en mest hunda úti að ganga með eigendur sína og hundapiss við ljósastaura og steina, heiðgula hlandbletti - hélt að appelsínusvalastríðið væri hafið en þetta eru þá merkingar hundanna um allan bæ til að rata heim með eigendurna.

Heim kominn fékk ég mér skyrhræring með kraftadufti. Reif upp einn svínabóg, skar puru og sauð, skellti stykkinu síðan í ofn. Bíð nú þess að dýrið verði fullsteikt og það tekur tíma.

Á morgun verður hvílt, veit ekki með hversu virk sú hvíld skal vera. Esjugangan, síðasta sunnudag, tók á. Bíst við pottalegu, var búin að lofa dóttur sundlaugaferð. Á mánudag verða svo sprettir, átta sinnum fjögurhundruð, og svo er "Powerade" á fimmtudaginn. Við skulum sjá til hvernig færðin í Elliðaárdal verður og veðrið áður en ég ákveð hvort taka skuli þátt. Ætla ekki að hlaupa þetta í roki og rigningu minnugur þess er ég hljóp á rörið og datt ofan í krapapoll sem er í sjálfum sér mjög flott og hetjulegt eftir á að hyggja.

Föstudagur - Hlauptu ei svangur

Fór út, það var loksins nógu hlýtt í þessum kulda, og rúllaði rólega um hverfið einn hálfan sjöunda kílómetra. Klæddi mig vel og bar hitakrem á aumingjapunktinn á bakinu, en hann hefur verið að hrella mig upp á síðkastið, líklegast vegna þess að ég hefi ekki verið nógu duglegur að teygja.

Ég ætlaði að vera duglegri til hlaupa í þessari viku en í meira en sjö gráðu frosti verður manni stundum kalt og svo hefir bakið verið að stríða mér, fyrr nefndur aumingjapunktur.

Mistökin fyrir þetta hlaup, ellegar rölt og liðkunarhlaup, voru að ég hafði ekki borðað nógu mikið áður en ég fór af stað. Þegar nokkrir kílómetrar voru eftir tæmdist tankurinn og ég varð að taka þetta á þrjóskunni. Var því feginn að komast heim til að gúffa í mig flatbökuafgöngum og rest af súkkulaðiköku.

Á morgun, ef vilji verður fyrir hendi, þá skal hlaupið langt og rólega næstum 18 km. Fyrsta langa hlaupið. Nú fara hlaupin að laugardagshlaupin að lengjast! Nú ætla ég að gæta mín á því að fara rólega eins og harðstjórinn skipar mér fyrir. Þá er það bara spurning um veður og hvaða leið verður farin. 

Þriðjudagur - Rólegt í frosti

Átti að hlaupa í gær en þreyta eftir fjallgöngu dróg úr mér allan kraft svo ég lá bara heima í leti. Í kvöld fór ég út og það var ískalt, sjö gráðu frost á mæli. Hljóp rólega um hverfið, átta kílómetra á hlaupatakti 6:16 sem var erfitt, þ.e. halda aftur af hraðanum, þegar ég varð að halda á mér hita. Ég var ekki einn á hlaupum í þessum kulda, hitti fjórar hlaupara og þar af var Halli einn þeirra.

Á morgun verður það sama vegalengd en hraðar. Þarf þó að finna leið til að teygja á þessu árans baki - punkturinn stirði er að angra mig öðru hvoru. 

Húsfrúin gerði, eins og oft áður, grín að mér þegar ég var að hita upp og teygja, sem er vel skiljanlegt. Var að sveifla löppunum fram og aftur, gert til að liðka stirða fætur, og þótti henni þeir ekki lyftast hátt eða mikið. Lék hún þá þetta eftir mér og veit nú að ég á langt land.

Sunnudagur - Esja klifin

Virk hvíld í dag og til að vera vikur í hvíldinni fór ég með mági mínum upp á Esju. Þetta var erfiðara en ég átti von á; enda kappsfullir karlar á ferð. Kálfar voru, til að byrja með, stífir og harðir en urðu mýkri þegar á leið. Hann lánaði mér göngustafi sína og við náðum upp að "Steini" á 1:08 (hér er komið viðmið fyrir næstu för, því þetta er víst mjög góð æfing fyrir Laugaveginn og þá hlaupa menn þessa sömu leið). Ekki var stoppað þar, nema til að segja öðrum fjallageitum, að við ætluðum á toppinn á meðan aðrir sátu eftir. Ekki vissi ég, græninginn, sem hafði ekki farið áður á fjallið, hvað það þýddi nema það sem hann sagði: "upp þessa brekku og hún virðist fær". Þetta gerðum við, hann fór á undan og ég í fótspor hans, brekkan var brött, snjórinn laus og við urðum að stíga í annarra spor er voru stundum vanfundin. Þetta tókst og við komumst á toppinn þar sem við fengum okkur hressingu, fórum í þurr föt og við fórum aftur niður. Það var erfitt að fara niður bröttustu brekkuna en ég fékk brodda og þá gekk mér betur. Er við komum niður var teygt og svo haldið heim.

Þegar þetta er skrifað örlar fyrir þreytu í fótum sem verður horfin á morgun er ég fer í "fratleik" að hætti hlaupara.

Laugardagur - Tíu km undir pressu og hlaupamánuður á enda

Fyrir lá að hlaupa tíu kílómetra undir tímapressu, hvern km á 5:20-5:09 mín. Þetta reyndi ég. Fór mína venjulegu leið við upphitun. Síðan var gefið í. Vonaðist til þess að hitta Haukana sem ætluð út á Álftanes; þá hitti ég þegar ég var búinn með þrjá kílómetra og gerðist þá héri fyrir Jóa og Díönu.

Hlaup mitt var þokkalegt en brekkur og færð þegar komið var út á Álftanes drógu úr hraða. Svo var göngustígurinn til baka frá Álftanesi til Hafnarfjarðar þakinn sköflum svo ekki var hægt að halda jöfnum hraða. Þannig að lokatíminn var 54:37 mín og hlaupatakturinn 5:27 mín/km. Hér er þá komið viðmið fyrir árið; tímar til að bæta.

Nú er fyrsti hlaupamánuður á enda og tölurnar er þessar: Hljóp í 17 klst og 41 mín og vegalengdin sem ég hljóp var samtals 173,5 km. Skrokkurinn er í þokkalegu ásigkomulagi, verkur í ökkla er að mestu horfinn en kálfar stífir og hásin stökk - verð að passa mig á að teygja meira. Þá er einnig spurningin að fara að gera styrkjandi æfingar.

Á morgun, sunnudag, verður hvílt og svo hefst ný hlaupavika á mánudaginn. Þá verður byrjað á "fartlek" hlaupi sem ég hefi aldrei náð að skilja. Býst við að ég taki frekar einhverja spretti; endurtaki fjórum sinnum 800 m. Svo verður langt hlaup á laugardegi, 11 mílur á rólegum hraða.

Föstudagur - Fallinn púls í frosti

Erfiðið skilar árangri! Púlsinn í þessu rólega liðkunarhlaupi, þegar frostið var næstum 7 gráður, var 142 en fyrir mánuði síðan, á sama hraða og sömu vegalengd í meiri hita, um 160. Úti var frekar kalt, eins og áður hefir komið fram, og óttaðist ég að þetta hlaup yrði til þess að ég fengi kuldabola í bakið; en hitakrem og brókargirtar treyjur og peysur héldu á mér hita. - Það var erfitt sökum kulda að halda aftur af hraðanum, átti að vera á bilinu 6:39-6:26 mín/km, og þegar heim var komið fór ég hvern km á 6:15. Þetta tókst með því að tipla stundum á stígunum. - Hitti einn óþekktan hlaupara við Sundhöllina og sá fór geyst í áttina út á Álftanes; kannski var hann að hlaupa í sig hita.

Harðstjórinn skipar mér að keppa í 10 km hlaupi á morgun og fara hvern km á bilinu 5:20-5:08. Ekki veit ég um neina keppni og verð ég þá bara að keppa við mig sjálfan. Ætla í nótt, í draumheimum, að skipuleggja leiðina, reyna að hafa hana eins slétta og hægt er. Vona bara að veðrið verði gott.

Fimmtudagur - Hlaupið undan kuldabola

Hlaup gærdagsins var í dag. Það var kalt, -4°C, og ég varð að hlaupa rösklega til að halda á mér hita. Þetta var svona: Upphitun, rösklega og svo rólegt í lokin. Þetta rólega í lokin var nú ekki svo rólegt því mér var kalt. - Á morgun rólegt til liðkunar og svo hratt á laugardaginn.

Miðvikudagur - Nuddaðir kálfar

Nennti ekki að hlaupa í kvöld; frestað því til morguns. Konan var mér svo góð á bóndadegi að gefa mér nudd og eftir vinnu lagðist ég á bekk inn í reykelsisreykmettuðu herbergi þar sem spiluð var ljúf panflaututónlist, og þar var ég strokin bæði ljúflega og ákveðið. Tekið var á aumum blettum og stífum kálfum - allt nuddað þar til ég komst í alsælu. Spriklaði þó nokkrum sinnum vegna taugaherpings. Mun örugglega endurtaka þetta því þetta dregur úr hættunni á meiðsl herji á auman skrokk. Og, á morgun verður hlaupið, ó! hve léttur í spori ég verð.

Þriðjudagur - Stífir kálfar fara langt rólegt um bæinn

Þetta var langt rólegt hlaup um bæinn, 11,5 km. Átti stundum erfitt með að halda aftur af hraðanum en með viljastyrk tókst það. Í upphafi hlaups voru kálfar stífir en urðu mýkri þegar á leið. Fór Setbergshring með aukalykkju um höfnina. Færðin var ágæt og nauðsynlegt að vera á keðjum.

Á morgun verður rösklegt þriggja km hlaup með upphitun og niðurskokki (Æ! finnst þetta orð: "niðurskokk" slæmt!)

Laugardagur - Þriðju viku lokið

Engan eymingjagang! Þú skalt út! Þegar ég vaknaði bylti ég mér nokkrum sinnum, þóttist finna verk í vöðva, og hugsaði: Æ! ég hleyp nú varla svona! - En eftir smá stund sagði ég við sjálfan mig: Þú ert búinn að gefa fyrirheit um Laugavegshlaup og klára þetta maraþon sem þú hefur alltaf ætlað að þreyta. Farðu af stað og þetta verður bara fínt.

Ég skríddist hlaupagalla, bar hitakrem á aumu blettinna, og náði í spilastokkinn. Velti vöngum yfir hvort nota skyldi keðjur eða ekki - líklegast enn þá hált. Ákvað að engar keðjur skyldi nota enda snemma á ferðinni og þá tækifæri til að hlaupa á auðum götum. Fyrir lá að hlaupa 14,5 km á hægum takti. Ætlaði að hitta Haukamenn sem hlaupa stundum í áttina að Álftanesi; en þeir hafa farið eitthvert annað eða ég misst af þeim. Svo mitt hlaupa voru slaufur um Hafnarfjörð.

Annars eru helstu tölur þessar síðan æfingar hófust á ný. Þriðja vika er að baki. Í fyrstu viku voru hlaupnir 29 km, í síðustu viku 42,3 km og svo núna 46,1 km.  Ef löngu hlaupin á laugardögum eru borin saman þá kemur í ljós að púls hefur fallið úr 168 í 154, hraðinn er sá sami en lengjast aðeins, og fyrr en varir verður púls kominn niður í 140.

Næsta vika verður skemmtileg - þá eru sprettir. Fjórum sinnum 800 metrar. Hlaupaviku skal lokið með hröðu 10 km hlaupi.