Mánudagur - Örn og börn hlupu

Á mánudögum eru sprettir. Í dag voru það fjórtán sinnum 200 metrar - og að venju fór ég of geyst; bara aðeins. Hlaupatakturinn var rétt undir fjórum, á bilinu 3:35-4:00 mín/km., en átti að vera um 4:15. Mér leið ágætlega nema það var örlítill verkur í vinstri lendarvöðva.

Með mér á æfingu var dóttirin síkáta - hljóp hún með á vellinum. Sonurinn var svo að hamra lóðin í Kapla. Svo hlupu feðgar heim, að vísu var drengurinn aðeins á unda. Móðirin var hins vega kvefuð heima. Ég hitti gamlan skólabróður minn þarna á Kapla, en hann er með drenginn og aðra handboltadrengi á styrktaræfingu, og sýndi hann mér nokkrar teygjur - og kominn heim var karl á fimmtugsaldri að fetta sig á stigagangi.

Á morgun er langt rólegt - sjáum til með lendarvöðvann sem virðist stýra þessu öllu.