Föstudagur - Sofnaði eftir sund í sjöundu viku

Hetjuháttur Eldingarinnar heldur áfram, hverri einustu hindrun er rudd úr vegi og brautin er greið. Leiðtoginn, hið margfellda járnmenni, sagði eitt sinn á hlaupaæfingu hjá Fimleikafélaginu (svo fært sé í stílinn) að nú skyldi ég mæta á sundæfingu þegar haustþoni væri lokið. Búið væri að stofna þríþrautardeild innan Sundfélags Hafnarfjarðar, www.3SH.is. Nú væri bara að mæta - kynningarfundur í næstu viku og þangað kom ég með öðrum hetjum sem allar voru sundvanar. Teknar myndir af hetjum og menn beðnir að berja á brjóst sér og tilkynna allar þeirra fyrirætlanir. Þá var sagt að æfingar ættu að byrja brátt og verða árdegis, klukkan sex, og við verðum með frábæran þjálfara (sem er rétt).

Veiklyndur og áhrifagjarn, eins og þegar ég hjólaði af stað fyrir áeggjan leiðtogans, þá lét ég undan, sagðist ætla að mæta á bakkann. Vitandi að þetta yrði alls ekki þrautarlaust fyrir morgunsvæfan. Að vakna klukkan fimm að morgni, um hávetur í mesta myrkrinu, og hafa mig út úr húsi til að stinga mér í kalda laug og busla þar undir árvökulum augum þjálfara. Hópeflið og pressan var þvílík, engin undankomu leið - æ ég nenni þessu nú varla, og hlaupafélaginn í maraþoninu líka búinn að skrá sig. Gleymum ekki heldur hlaupasystrum mínum sem voru einnig komnar í flokka þríþrautarmenna. Eldingin mætti!

Sjöundu æfingarviku lauk í dag, föstudag, og þá, eins og á miðvikudaginn, synti ég á minn þokkafulla hátt allar sundtegundir - að vísu sleppti ég flugsundi sem var ekki boðið upp á og kemur örugglega brátt að. Mér er skipað eins og nokkrum öðrum í C-flokk gæðinga, þar busla ég fram og til baka, stundum með blöðkur og stundum ekki - en ekki hef ég fengið að prófa klofkútinn. Þar reynir maður ýmislegt, syndir á hlið, drillar og strýkur vatnið og spriklar fótum lárétt. Kjarkmiklir taka snúninga og klórskola vitin. Alltaf er ég að bæta mig og smá saman verð ég bestur. Kemst lengra og lengra. Í fyrstu viku náði ég rétt að synda 800 metra en í dag, og á undanförnum þremur æfingum, þá massaði ég tvo kílómetra. Þó skal viðurkennast að stundum er gott að komast að bakkanum æði andstuttur. Vitandi að brátt þurfa hin sönnu járnmenni í A-flokki gæðinga að fara að gæta sín.

Þetta tekur sinn toll, að vakna snemma. Mæti syfjaður á bakkann, vakna í kaldri lauginni, verða ótrúlega sprækur og svo um hádegi tekur að halla undan fæti. Kaffidrykkja og orkudrykkir ná ekki að halda mér ferskum. Er sem vansvefta ungbarnaforeldri. Athyglisbrestur á háu stigi gerir vart við sig, ég sofna í strætó á leiðinni heim (því ekki hef ég enn haft mig í það að hjóla til vinnu eftir þessar þolþrautir en viti menn það verður brátt). Kominn heim þá sofna ég yfir fréttum, og í kvöld var ágætt að sofna yfir Kastljósinu - fátt gerðist þar að ég held.

Á morgun fer ég ekki í sund en að öllum líkindum verður hlaupið hjá Fimleikafélaginu (www.hhfh.is) - ef vetrarhörkurnar, frostið, rokið og myrkrið, dragi úr mér allan mátt. Svo má ég ekki fara of seint að sofa ef ég á að hafa einhverja krafta til að halda hlaupaþokka. Nú er klukkan tíu, best að koma sér í bælið og gera áður teygjurnar sem teygnimeistari hlaupahópsins og aðstoðarstúlkur hans sýndu mér á fimmtudaginn.